Kürk Mantolu Madonna
Bir Hikayeden Çok Daha Fazlası...
Sabahattin Ali'nin unutulmaz eserleri "Kürk Mantolu Madonna"yı 1943 yılında yazmıştır. Bu esere uzun hikaye de diyebiliriz. Bu kitap bir aşk hikayesini konu edinmesinin yanı sıra insana dair yalnızlık, topluma yabancılaşma gibi duygularını da ön planda tutmuştur.
Kitap İkinci Dünya Savaşı'nı önceleyen dönemlerde yazılmış olduğu için, dönemin tarihsel izlerini de taşımaktadır.
Kitabı iki ana gövdeye ayrılmakta, ilk hikaye iş arayışında olan Rasim karakteri ile başlamaktadır. Romanın esas gövdesini oluşturan ikinci bölümde Rasim'in girdiği işte Raif Efendi ile tanışması ile başlar. Raif Efendi ile birlikte okuyucuda merak ve öykü başlamış olur.
Ben kitabın konusuna detaylıca değinmekten ziyade kitapta beni etkileyen alıntılarla dikkatiniz çekmek, okumamış olanlarınız var ise okumaya teşvik etmek istiyorum.
Benim için kitapta en vurucu ve en etkileyici cümle "Hayatta en güvendiğim insana karşı duyduğum bu kırgınlık, adeta bütün insanlara dağılmıştı; çünkü o benim için bütün insanlığın timsaliydi."
Evet bu söz kitabı okumadıysanız size çok anlam ifade etmeyebilir. Hikaye ile bütünleşince içindeki derin anlamı o kadar iyi anlıyorsunuz ki, insan karakteri yaşadıkları ve çevresi ile şekillendiğini göz önüne seriyor. Çünkü kitaptaki kahramanımızın yaşadıkları onun hayatını, kişiliğini, çevresine bakışını değiştirdiğini görüyorsunuz.
Ve kitap sonunda ise kitapta geçen şu cümleyle hayatınızı tekrar sorguluyorsunuz:
"Kaybedilen en kıymetli eşyanın, servetin, her türlü dünya saadetinin acısı zamanla unutuluyor. Yalnız kaçırılan fırsatlar asla akıldan çıkmıyor ve her hatırlayışta insanın içini sızlatıyor. Bunun sebebi herhalde, "Bu öyle olmayabilirdi!" düşüncesi, yoksa insan mukadder telakki ettiği şeyleri kabule her zaman hazır."
Ben bu kitapta hikayeden çok anlatılış tarzı, çıkarımları, bir karakter ile neler anlatılabildiğini gördüm
Sabahhattin Ali'nin müthiş bir kalemi olduğunu kanıtlar nitelikte bir kitap.
